بمب هیدروژنی چیست؟

در یک بمب هیدروژنی که به لحاظ تکنیکی به آن «تسلیحات حرارتی هسته ای» هم گفته می شود معمولا از انفجار اتمی اولیه و کوچکی برای آغاز یک انفجار ثانویه و به مراتب بزرگ تر از مورد اول استفاده می شود.

مرحله اول انفجار همانطور که گفته شد برپایه شکافت هسته ای شکل می گیرد (یعنی همان شکاف اتم ها) در حالی که مرحله دوم روی همجوشی هسته ای استوار است که در جریان آن، اتم ها با هم ترکیب شده و باز هم خرد می شوند تا انرژی بیشتری را تولید کنند.

البته می توان مراحل دیگری را هم به این دو مورد اضافه نمود تا قدرت تخریبی بمب را از آنچه هست نیز فراتر برد. به این ترتیب، بمب های هیدروژنی می توانند به مراتب قدرتمندتر از تسلیحات هسته ای اولیه باشند که عملکردشان به انفجارهای تک مرحله ای مبتنی بر شکافت هسته ای وابسته بود.

به آن بمب ها، تسلیحات «شکافت خاص» گفته می شود

***

نخستین آزمایش این نوع بمب در سال ۱۹۵۲ توسط آمریکا انجام شد. یک سال بعد شوروی نیز این بمب را ساخت و در سال‌‌های بعد بریتانیا، فرانسه ، چین و کره ی شمالی نیز به تولید و آزمایش آن اقدام کردند. امروزه تقریبا تمام بمب‌های هسته‌ای این پنج کشور که در حالت عملیاتی و فعال قرار دارد از این نوع است.

در این نوع بمب، با ایجاد یک انفجار اورانیومی یا پلوتونیومی، دمایی معادل چندین میلیون درجه سلیسیوس ایجاد می‌شود.ایزوتوپ‌های هیدروژنی که در بمب بکار رفته‌اند، تحت این شرایط با یکدیگر جوش می‌خورند و به هلیم تبدیل می‌شوند و در این همجوشی، انرژی بسیار زیادی را آزاد می‌سازند. بنابراین در این نوع بمب، ترکیبی از شکاف هسته‌ای و همجوشی هسته‌ای بکار رفته‌است. بمب اتمی نسبتاً کوچکی که شهر ژاپنی هیروشیما را نابود کرد، قدرت انفجاری معادل ۲۰۰۰۰ تن، تری‌نیتروتولوئن (تی‌ان‌تی)، که یک ماده انفجاری عادی امروزی است، داشت.

در مقابل، بزرگترین بمب هیدروژنی‌ای که تاکنون برای آزمایش، منفجر شده، معادل ۵۰ مگاتن تی‌ان‌تی قدرت انفجاری داشته‌است. نام این بمب بمب تزار بود که اتحاد جماهیر شوروی آن را در سال ۱۹۶۱ آزمایش کرد. این قدرت انفجاری ۲۵۰۰ برابر قدرت انفجاری بمب هیروشیماست..

.

.

.

امید وارم مطلب مفیدی برای شما باشه.